Pre-Pro Tools (Tape Recorders)
De Amerikaanse audio engineer Jack Mullin (een U.S. Army Signal Corps soldaat) werd ingezet met zijn unit om Duitse transmissies te onderscheppen en onderzoeken. Een Britse soldaat had hem verteld over de Magnetophons die ze hadden in Bad Nauheim, dichtbij Frankfurt en hij had uiteindelijk 50 reels van I.G. Farben recording tape en twee recorders gekregen en terug gestuurd naar de V.S. Door de loop van het volgende twee jaar werkte hij aan een commerciele toepassing, in de hoop dat ze gebruikt konden worden in Hollywood voor film soundtrack recordings.
Hij gaf een demonstratie aan MGM Studios in Hollywood in 1947, waardoor hij uiteindelijk Bing Crosby heeft ontmoet. Bing Crosby bleek onder de indruk te zijn en zag de potential van Mullin's recorders en heeft daarom 50 duizend dollar geinvesteerd in de bedrijf, Ampex zodat Mullin een commercial model kon maken. Crosby is daarna een van het eerste Amerikaanse performers die pre-recorded radio programmas begon te maken.
Ampex en Mullin ontwikkelden vervolgens commerciële stereo en multitrack audio-recorders, gebaseerd op het systeem uitgevonden door Ross Snyder van Ampex. Les Paul kreeg een van de eerste Ampex Model 200 tape decks van Crosby in 1948 en ging door met het gebruik van Ampex eight track “Sel Sync” -machines voor multitracking. Ampex ontwikkelde in de vroege jaren 1950 de eerste praktische videotape-recorders om de tv-shows van Crosby vooraf op te nemen.
Het grote voordeel van tape voor studio's was tweeledig: een uitvoering kon worden opgenomen zonder de tijdslimiet van 30 minuten voor een fonograafschijf, en het was je kon een opgenomen uitvoering bewerken. Voor de eerste keer kon audio worden gemanipuleerd als een fysieke entiteit. Het bewerken van de tape wordt eenvoudigweg uitgevoerd door de tape op het gewenste punt af te snijden en deze opnieuw te verbinden met een ander gedeelte van de tape met plakband, of soms met lijm. Dit wordt een splice genoemd.
De prestaties van bandopname worden sterk beïnvloed door de breedte van de tracks die worden gebruikt om een signaal op te nemen, en de snelheid van de tape. Hoe breder en sneller hoe beter, maar natuurlijk gebruikt dit meer tape. Deze factoren leiden direct tot een verbeterde frequentierespons, signal-to-noise ratio en high-frequency distortion figures. Tape is geschikt voor meerdere parallelle tracks, waardoor niet alleen stereo-recordings, maar ook multi-track recordings mogelijk zijn. Dit geeft de producer van de final edit een veel grotere flexibiliteit, waardoor een uitvoering opnieuw kan worden geremixed lang nadat de uitvoering oorspronkelijk was opgenomen. Deze innovatie was een grote drijvende kracht achter de explosie van populaire muziek in de late jaren vijftig en zestig. De eerste multi-tracking-recorders hadden vier tracks, vervolgens acht, dan zestien, vierentwintig, enzovoort. Er werd ook ontdekt dat nieuwe effecten mogelijk waren met behulp van multi-tracking-recorders, zoals phasing en flanging, delays en echo, dus deze innovaties verschenen op pop-opnamen kort nadat multi-tracking recorders werden geïntroduceerd.
The rise of Pro Tools
In 1984 richten Berkley alumni Evan Brooks en Peter Gotcher Digidrums op. Het bedrijf wordt opgericht met als doel het verkopen van chips die een uitbreiding bieden op de originele soundbank van de E-MU Drumulator. Zij beginnen te werken aan een digitale audio editor, in de hoop het makkelijker te maken drum samples te knippen. In 1985 wordt de naam van het bedrijf veranderd naar Digidesign.
Tijdens NAMM 1989 laten zij voor het eerst Sound Tools, de voorloper van Pro Tools, zien. Dit is een digitale audio editor, waarin tevens met behulp van een externe audiokaart twee audio tracks tegelijkertijd kunnen worden opgenomen. Deze software legde de fundering voor de hedendaagse DAW.
Na twee jaar experimenteren zijn Brooks en Gotcher klaar om de eerste versie van Pro Tools te lanceren in 1991. Dankzij de snelle technologische ontwikkelingen op het gebied van personal computers was Pro Tools veel krachtiger dan Sound Tools. Pro tools wordt aangeboden als pakket samen met een 4 kanaals interface voor wat nu ongeveer 6000 Euro zou zijn. De software vindt zijn weg naar de studio en wordt voornamelijk gebruikt in combinatie met hardware.
In 1994 introduceerd Digidesign ‘Pro Tools TDM’. ‘Time Division Multiplex-cards’ zijn uitbreidingen voor personal computers te vergelijken met hedendaagse externe audio of geluidskaarten. Krachtigere processors die bedoeld zijn voor specifieke doeleinden binnen de Pro Tools software. De TDM kaarten zorgt ervoor dat Pro Tools sneller en stabieler draait.
In 1995 gaan Brooks en Gotcher, na meerdere benadering, akkoord met een bod van Avid. Vanaf nu is Pro Tools een subdivisie van Avid. Dit zal in de toekomst grote gevolgen hebben, wanneer Pro Tools een krachtige tool wordt om audio montage voor video te doen.
Wanneer in 1997 Pro Tools met 24 bit audio komt, beginnen veel studiotechnici de software echt serieus te nemen. Twee jaar later wordt Ricky Martin’s “Livin’ La Vida Loca” de eerste nummer 1 hit compleet opgenomen en gemixt in Pro Tools.
Tot dusver heeft Pro Tools veranderingen gebracht in de elitaire wereld van professionele muziekstudio's, maar blijft de wereld van home recording onaangeraakt. Dit verandert wanneer zij in 2002 Pro Tools LE en de Digi 001 uitbrengen. Dit pakket werd destijds verkocht voor 1995 Dollar en waren een gamechanger voor home studio’s die nu beschikken over dezelfde user interface als professionele studio’s. Hoewel de Pro Tools LE software gelimiteerd was, onder andere door een maximum van 24 audio tracks. Liet Pro Tools LE zien dat je een studio om je computer heen kan bouwen, in plaats van dure hardware racks en andere analoge opname middelen.
Dit kan worden gezien als een voorbode van het stereotype de ‘Bedroom producer’. Alhoewel elektronische undergound muziek al een tijd bestond (hoewel volgens sommige stervende onder andere door de Criminal Justice and Public Order Act 1994, die het voor de Britse politie mogelijk maakte hard op te treden tegen illegale raves.) was de elektronische muziek gemaakt op zolderkamers en stoffige huiskamer-studio’s nog niet doorgebroken naar de mainstream.
In een tijd waarin veel populaire elektronische muziek gemaakt wordt op laptops met puur digitale middelen, vaak door self-taught producers. Kunnen we terugkijken op Pro Tools LE en de Digi 001, en het pad dat dit pakket vrijmaakte voor hobbyisten om te concurreren met muziek gemaakt in professionele studio’s.
Protools in het heden (en toekomst)
Pro tools draagt tegenwoordig nog steeds een grote naam binnen de audio wereld. Het is voor veel categorieën te gebruiken tegenwoordig. Muziek, films , games etc. Het wordt ook nog vaak de industriestandaard genoemd. De mensen die nu succesvol werken als audio-engineer (en die Pro tools gebruiken) zijn hoogstwaarschijnlijk opgegroeid met de hele komst van de DAW. In bijna elke studio zie je het staan.
Pro tools heeft maar één standaard indeling voor de shortcuts (voor het gebruik van je toetsenbord). Deze instellingen kan je met een reden niet moduleren naar keuze. Dit is bedoeld voor standaard Flexibiliteit. Het is dus zo gemaakt, dat als bijvoorbeeld een audio-engineer in een vreemde studio moet werken, dat deze persoon dus gewoon meteen aan de slag kan.
Andere redenen dat protools nog steeds vaak wordt gebruikt, is dat deze DAW altijd goed voldoet aan bepaalde functies. Multitrack editing en recording gaat makkelijk en snel. Het Synchroniseren van geluid bij beeld gaat heel overzichtelijk en nauwkeurig. Protools werkt ook goed met verschillende mogelijkheden binnen afspeeltechnieken (surround sound etc.) en de geluidskwaliteit wordt zeer gewaardeerd.
Maar toch zijn en komen er steeds meer DAW’s op de markt. Jongere mensen die al vroeg beginnen met het bezig zijn binnen zoveel verschillende DAW’s naar hun keuze. Elke DAW heeft wel zijn specialiteiten en dus ook voordelen maar ook nadelen. Het is moeilijk om nog te bedenken welke DAW in de toekomst de standaard wordt.
Made by: Bo Bolten, Jason Armstrong, Cyril Jansen