De eerste Les Paul was geproduceerd in 1952. Na het succes van Leo Fender en zijn telecaster, zo’n beetje de eerste solid body elektrische gitaar, wilde ook de Gibson Company hun plek claimen op de solid body markt. Dit deden ze, hoe ze het beschrijven, met: ‘one-inch-thick maple cap, a mahogany neck with a rosewood fretboard, two p-90 single coil pickups, and a one-piece, 'trapeze'-style bridge/tailpiece with strings fitted under a steel-top bar’. Kort gezegd, een recept voor een klassieker De wijze van ontstaan van de Les Paul gitaar is ook nog altijd een beetje vaag. Les Paul vertelt een ander verhaal dan Gibson. Hij zegt dat hij al concrete ideeën had voor de Gold Top en Black Custom voordat hij ermee naar Gibson ging. Gibson zegt dat zij het ontwer al bijna klaar hadden toen Les Paul erbij kwam en dat hij alleen de bridge en de naam nog had veranderd.

De tweede Les Paul werd in 1953 geïntroduceerd: “The Black Beauty”. Hieraan werd in ‘53 en ‘54 nog andere bridge and tailpiece ontwerpen aan toegevoegd, waaronder de Tune-o-matic brug. Met de TOM brug, kunnen gitaristen voor elke snaar, de perfecte afstand tussen de zadel en de topkam afstellen en een 100% perfecte intonatie verkrijgen.

De gitaar werd in 1957 pas weer aangepast met een uitvinding van 1955: de humbucker van Seth Lover. Die een meer zacht en soepele klank heeft.

In 1958 werd een nieuw design toegevoegd aan de lijn: Les Paul Standard die te herkennen zijn aan de kersenrode sunburst. Deze waren echter geflopt omdat ze te zwaar waren en te oud qua techniek, daarom werden ze in ‘61 weer uit de productielijn gehaald. Hierna volgde de ‘resurrection’ die begon met Keith Richards (Rolling Stones) die de sunburst bespeelde in combinatie met de bigsby. De rest is geschiedenis.

Begin jaren 70 hadden aziatische gitaarfabrikanten (waaronder Ibanez en Tokai) de Les Paul op hun replica modellen lijsten staan. in 1976 spande Gibson dan ook een rechtszaak aan tegen een groot aantal van deze fabrikanten. Hierbij werd geëist dat de vorm van de kop (de ‘open boek’ vorm) niet langer na gemaakt mocht worden. Deze rechtszaak werd gewonnen door Gibson, hierdoor spreekt men van Pre- en Post Lawsuit gitaren. Echter is er een aziatische fabrikant die de naam Les Paul wel mag voeren. Namelijk ‘Epiphone’, dit is onderdeel van Gibson. Wel dienen zij een andere Headstock te gebruiken dan de amerikaanse versie van de Les Paul die tot deze dag nog gemaakt wordt voor een prikkie.

Eind 2007 kwam gibson met een nieuwe futuristische versie van de Les Paul, namelijk: “Gibson Robot Guitar” (afgekort GOR). Dit is een gitaar die met een druk op de knop en een aanslag van alle snaren zichzelf stemt. Een belangrijke verandering aan de gitaar is dat de Tune-O-Matic brug aangepast is zodat het de pitch van elke losse snaar doorstuurt naar de microprocessor. Deze stuurt op zijn beurt de tuner aan die in de kop van de gitaar ingebouwd zit. Dit hele systeem wordt aangedreven door een oplaadbare batterij zodat je het altijd en overal kunt gebruiken.

• Daniël van Boom
• Gijs Quaedvlieg
• Youri Soute