1881: Binaural audio - it only takes two ears to tango

Toen binaurale audio eind 19e eeuw werd uitgevonden, bestonden er nog geen versterkers. De enige manier om naar elektrische audiosignalen te luisteren was via het luistergedeelte van een telefoonontvanger, en elke radio kwam tot mid jaren twintig met een hoofdtelefoon. De introductie van de moving-coil-luidspreker veranderde dat allemaal. De weg werd vrijgemaakt voor stereofonisch geluid, dat tegen het einde van de jaren dertig werd gebruikt voor soundtracks van films. Binaural audio verdween naar de achtergrond - tot vandaag. Makers in elke sector (VR, muziek, podcasts, games etc.) maken gebruik van de grenzeloze potentie.

Binauraal geluid moet niet worden verward met conventioneel stereogeluid. Stereogeluid zorgt voor lokalisatie naar links en rechts tijdens het afspelen. Met binauraal kan een luisteraar geluidsbronnen voor, achter, boven en onder lokaliseren. Stereo houdt geen rekening met de natuurlijke oorafstand of “hoofdschaduw” van het hoofd en de oren. Deze dingen gebeuren van nature terwijl een persoon luistert en zijn eigen ITD's (Interaural Time Differences) en ILD's (Interaural Level Differences) genereert. Stereo-opname kan deze ITD's en ILD's niet vastleggen.

Binaurale audio moet worden opgenomen met een binaurale microfoon. Een binaurale microfoon bestaat uit twee omnidirectionele microfoons waarbij één microfoon heel precies in elk oor is geplaatst. Wanneer een microfoon in de oorschelpen van elk oor wordt geplaatst, kan je audio identiek opnemen op de manier waarop je het hoort.

(afbeelding: Neumann’s KU 100 “dummy head” microfoon)

Dit wordt bereikt door een zeer specifieke opnameomgeving op te zetten die onze eigen menselijke ervaring nabootst. Door een paar microfoons op hoofdafstand van elkaar te plaatsen, kunnen we beginnen te repliceren hoe onze oren binnenkomende geluidsgolven opvangen en verwerken. In feite is één van de beste manieren om binaurale audio op te nemen met gebruik van een“dummy head”. Deze composiet rubberen kop bevat twee kleine microfoons in de oren - het kan zelfs een nek en romp bevatten. Al deze oppervlakken zijn belangrijk om te overwegen wanneer je nadenkt over hoe geluidsgolven reizen en tegen delen van het menselijk lichaam botsen voordat ze daadwerkelijk het trommelvlies bereiken.

Er zijn zeker enkele beperkingen aan de techniek en de uitrusting als je bedenkt dat elk lichaam anders is. Van de vorm en oriëntatie van de oorschelpen van een persoon tot de grootte van hun hoofd en schouders: alles kan de uiteindelijke opname beïnvloeden en hoe realistisch het klinkt.

Dus wat is het voordeel van al deze moeite om binaurale audio op te nemen? Deze techniek schittert echt als het gaat om complexe audio die de luisteraar omringt en in de loop van de tijd verandert. Denk aan geluiden van een bos, maar ook die van een klassieke symfonie.

Binaurale opname wint ook populariteit onder makers van ASMR (Autonomous Sensory Meridian Response), een fenomeen waarbij triggers zoals gefluisterde audio tintelende, euforische sensaties kunnen oproepen. Hoofdtelefoons lijken hier al een vereiste, dus het is een win-win om deze opnames aan te vullen met binaurale technieken.

Sabine Willems